Sterren en stof

Hallo Carnaval gekkies,

Net aangekomen in Peru in Cusco. Ik ben hier nu met Saskia. Ze heeft overdag les, dus ik heb de tijd genomen om even wat achter te laten op waarbenjij.nu. Eind februari heb ik Chili achter me gelaten, nadat ik er een maand ben geweest. Een maand is eigenlijk veel te kort voor zo´n groot land. Maar alsnog heb ik veel kunnen zien. De route die ik bewandeld heb in Chili was van het zuiden naar het noorden in de volgende volgorde: Osorno, Chillán, Santiago, Viña del Mar & Valparaiso, Antofagasta, Calama, San Pedro de Atacama, Arica en vanuit Arica naar Peru. Volgens mij was ik in het laatste bericht gebleven bij Santiago. Hier een update van hoe het was:

In totaal ben ik drie dagen in Santiago geweest. Er is veel te zien in Santago. Gelukkig had ik in het hostel een flyer gevonden waar je kon deelnemen aan een gratis tour. Dus dat heb ik toen maar gedaan. Het was tegelijkertijd ook de beste manier om Santiago te leren kennen. Op de foto´s die ik laatst op facebook had gezet kon je al wat zien van Santiago. Ik ben langs de grootste markt van Santiago geweest. La Vega. Als een echte toerist liepen we door de overdekte markt en kregen we een goede glimp van het marktleven. Veel kleuren en geuren en schreeuwende mensen. Omdat we goed opvielen als gringo´s werd er ook continu in het engels gevraagd waar we vandaag kwamen. De tour werd op een gegeven moment afgebroken door een dakloze meneer, type halven euro uit Tilburg, maar dan met opvallend mooie tattoo´s. Hij vroeg ons geld, maar toen we weigerden geld te geven en de gids hem vriendelijk wegbounjourde, zei hij in perfect engels dat wij ´fucking tourists´ van onze ´motherfucking tour´ mochten genieten en dat we moesten oprotten. Het was tof om te zien dat de mensen van La Vega toen voor ons opkwamen en dat we daar wel veilig waren.

Vanuit La Vega zijn we doorgelopen naar de grootste begraafplaats in Santiago die echt bizar groot is. Ongeveer 117 voetbalvelden groot en er liggen ruim 2 miljoen mensen begraven. Ook liggen er grote namen begraven waarvan Salvador Allende de grootste is. Voor wie hem nog niet kennen hier een kleine globale geschiedenisles:

Salvador Allende president van Chili van 1970 tot en met 1973, maakte zich als socialistische president niet populair bij rechts en in het buitenland (met name Verenigde Staten), omdat hij onder andere de kopermijnen nationaliseerde waardoor het duurder was om koper van Chili te kopen. Dit zorgde ervoor dat er in 1973 een staatsgreep gepland werd en op 11 september 1973 werd hem verzocht door generaal Pinochet het land te verlaten of hij moest de consequenties aanvaarden. Allende bleef, pakte zijn AK-47 en riep zijn lijfwachten op hem naar La Moneda te brengen in Santiago (regeringsgebouw). Hij werd het laatst publiekelijk gezien toen hij op het balkon stond van La Moneda en het volk nog een laatste keer toezwaaide. Vervolgens waren één van zijn laatste woorden op de radio ¨Ik geloof in Chili en haar lot.¨ Dit uiteraard in het spaans. Toen het leger La Moneda binnenstormde troffen ze Salvador Allende dood aan met in zijn hand de AK-47. Het leger heeft toen aangegeven dat hij zelfmoord had gepleegd, maar hier zijn de meningen over verdeeld. Het is namelijk lastig om zelfmoord te plegen met zo´n groot geweer en veel mensen dachten ook dat het leger hem zo wilde afschilderen als een lafaard. Na de staatsgreep kwam Pinochet aan de macht. Tot en met 1990 was Chili een dictatuur. Vanwege dit alles is Salvador Allende vandaag de dag een nationale held.

Goed, nu weer genoeg geschiedenis voor vandaag. De tour stopte bij de begraafplaats en ben vanuit daar nog naar el Cerro San Cristobal geweest, het hoogste punt van Santiago waar je mooi uitzicht hebt over de stad. Diezelfde avond het rustig aangedaan, omdat al het lopen best wel vermoeiend was. In het hostel trof ik een rare vogel aan op mijn kamer. Ik vroeg uit nieuwgierigheid waar de meneer vandaan kwam en het antwoord was: ¨Ik ben Pablo en kom uit Peru, heb je zin om vanavond uit te gaan?¨ Ik, verbijsterd als ik was, gaf aan dat ik moe was en dat ik niet zoveel ging doen die avond. Vervolgens bood hij me twee snoepjes aan. Ik nam ze maar aan om de situatie niet nog ongemakkelijker te maken, wat haast niet mogelijk was toen ik voor het slapen gaan nog twee snoepjes onder mijn kussen aantrof. Die avond heb ik met één oog open geslapen.

De volgende dag vroeg opgestaan om naar het huis van Pablo Neruda te gaan, de beroemdste dichter van Chili. Hij had uit liefde voor zijn minares een huis laten bouwen in Santiago die ´La Chascona´ heet. Hij heeft het vernoemd naar haar weerwarrige haar. Ik stond echt versteld van hoe mooi alles wel niet was. Helaas mochten er geen foto´s gemaakt worden, maar tegendraads als ik ben, heb ik stiekem nog wat foto´s gemaakt. Ik heb natuurlijk wel inspiratie nodig als ik later mijn eigen huis ga bouwen. Na La Chascona ben ik doorgegaan om een andere tour te doen door Santiago, waar ik veel kunst gezien heb en we langs de meest bekende plekken zijn geweest zoals La Moneda, Plaza de Armas en barrio Bellas Artes. De volgende dag zou ik naar Viña del Mar gaan waar mijn neef en tante zouden zijn.

Viña del Mar ligt op 1,5 uur rijden van Santiago. Tijdens dit gedeelte van de reis heb ik het wat rustiger aangedaan. We wilden graag naar het strand gaan, maar helaas was het elke dag tot in de namiddag bewolkt. Omdat naast Viña del Mar de stad Valparaíso ligt, was het makkelijk om hier met de bus heen te gaan. Beide steden liggen aan het strand en aan deel daarvan waren veel zeeleeuwen te vinden, pelikanen en meeuwen, veel meeuwen. Waar op je pasgewassen jas de meeuwen poepen. Op een haar na hadden ze niet op me gekakt.

In Valparaíso is er meer dynamiek en gebeurt er meer. Er is vooral veel kunst te zien en graffiti. Ook hier heb ik met mijn neef een tour gedaan, zoals die in Santiago, wat leuk was om veel te weten te komen over de stad. In Viña hebben we de laatste avond nog een asado gedaan op het dakterras van het appartementencomplex waar we zaten. De volgende dag definitief afscheid genomen van mijn tante, oom en neef en mijn reis doorgezet naar Antofagasta waar mijn tante Magali zou ontmoeten.

In Antofagasta zat ik in principe al in de woestijn van Chili. Maar de echte woestijn die ik wilde zien zat in San Pedro de Atacama. Maar voordat ik daar heen ging heb ik 3 dagen doorgebracht bij mijn tante, waar ik ook mijn 2 neven en nichtje heb leren kennen. Ze zijn een stuk ouder dan ik. Het was wel bijzonder om meer familie te leren kennen. Met mijn oudste neef Juan ben ik vanuit Antofagasta naar Calama gereden waar hij woont. Dit omdat ik zondag naar San Pedro wilde, maar alle hostels vol zaten. Het noorden van Chili zit vol met mijnen en onderweg ook een hoop grote machines gezien, zandtaarten zoals ze het noemen en veel milieuvervuiling, zoals het zuur wat ze gebruiken om de koper uit het zand te halen. Dat zuur hebben bedrijven jarenlang op een plek gedumpt, wat nu oogt als een zoutmeer, maar wat dus eigenlijk enorm slecht is voor het milieu.

Maandag 23 februari ben ik aangekomen in San Pedro de Atacama. De droogste plek op aarde. Van humor moest ik het hier dus niet hebben. Wel van prachtige landschappen en een sterrenhemel waar je U, U, U tegen zegt. Het noorden is wel de duurste plek in Chili dus goedkoop ging het niet worden. Toen ik aankwam ben ik maar eerst gaan shoppen langs de vele toeristische winkeltjes. Maar omdat het er zoveel waren kon je door de bomen het bos niet meer zien. Uiteindelijk maar de meest voor de handliggende genomen wat uiteindelijke ook de beste keuze was. Daarnaast wilde ik ook nog gaan sandboarden en een tour doen waar je met telescopen de sterren en planeten ging bekijken. In San Pedro heb je de op één na beste zicht op de sterrenhemel, dus dat beloofde wat.

De eerste dag was ik in de middag gaan sandboarden. In een minibusje reden we eerst naar Valle de la Muerte. De dodenvallei. De vallei had gelukkig zijn naam niet te danken aan de velen doden die waren gevallen vanwege het sandboarden, maar het was simpelweg een miscommunicatie tussen lokale bevolking en een Belgische priester die de naam Valle del Marte (Marsvallei) wilde geven aan deze plek. Nadat we waren aangekomen en de instructie hadden gehad, mochten we de zandduin van ongeveer 50 meter oplopen en onszelf naar beneden begeven. Het zag er in eerste instantie enger uit dan het was en op de video die ik naderhand kreeg is ook te zien dat ik niet heel hard ging. Het avontuurlijke aan dit alles was dat als je viel, overal zand had zitten.

Na drie keer te hebben gesandboard, zijn we doorgereden naar Valle de la Luna (Maanvallei), waar we konden genieten van de zonsondergang. Helaas waren we net een paar minuten te laat waardoor de zon al achter de horizon verdwenen was toen we aankwamen. Maar alsnog hebben we genoten van het uitzicht met het genot van een pisco sour.

De tweede dag ben ik naar Laguna Cejar gegaan. Dit is een zoutmeer waar het zoutgehalte 8x hoger is dan de oceaan, wat inhield dat je kon drijven net zoals in de Dode Zee. Het was wel heel lekker om hier in te zwemmen. Toen ik uit het water ging, leek ik wel op een zoutvaatje. Daarna zijn we nog naar een ander meer gegaan om een duik te nemen en het zout van me af te wassen. Dezelfde avond ging ik sterren bekijken bij een astroloog. Op een halfuurtje rijden van het centrum, had een Fransman een aantal jaar geleden een telescopenpark opgericht en houdt hij dagelijks seminairs. De hemel was niet normaal mooi. Je zag de melkweg, Mars, Jupiter, Saturnus, Zuiderkruis etc. helemaal hartstikke perfect. Daarnaast vond ik de laser die ze gebruikten om de sterren aan te wijzen ook geweldig. Nadat we alle informatie hadden gekregen over wat we in de sterrenhemel zagen en versteend waren van de kou (het wordt ´s avonds koud in San Pedro), hebben we via de telescopen de planeten en sterren nog beter bekeken. Dit was denk ik het meest bijzondere wat ik in San Pedro heb gedaan. Ook al hadden ze me een vallende ster beloofd die ik nooit heb gezien. Maar wat kon ik me nog meer wensen?

De laatste dag ben ik naar de geisers gegaan. Hiervoor werd ik om 4 uur ´s ochtends opgehaald. Er was me al gezegd dat het er koud zou zijn, maar ik verwachtte nooit dat het -9 graden zou zijn. Ik heb dan ook van alle geisers zo snel mogelijk foto´s gemaakt en ben daarna weer snel het busje ingedoken. Gelukkig warmde alles weer snel op toen de zon tevoorschijn kwam. Op de weg terug hebben we nog veel dieren gezien, zoals een vos, vicuñas (soort lama) en lama´s.

Begin maart ben ik richting Peru gereisd. Daarvoor was ik vanuit San Pedro een nacht in Arica gebleven in een hostel. Peru was een hele omslag. Ik wist dan ook niet wat ik meemaakte toen op het station in Tacna, hele hordes mensen aankwamen met varkens, kippen, eenden etc. om mee te nemen in de bus. Daar moest ik toen mijn backpack dus tussen stoppen. Het was wel heel grappig om dat mee te maken. De busreis naar Cusco was alleen niet zo heel grappig. Ten eerste zat ik in naast een gezin met drie kinderen. Nou heb ik geen problemen met kinderen, maar wel ouders die hun kinderen niet opvoeden. Het gekrijs en gehuil zorgde er dan ook niet voor dan ik een fijne reis zou hebben. Ik reisde ´s nachts. ´s Ochtends werd ik wakker gemaakt doordat de bus alle kanten opging en om een of andere reden we op een soort van vuilnisbelt reden. Deze reis was officieel een hel. Ik denk ook dat ik wat last had van de hoogte. Ik had namelijk hoofdpijn en had dringend behoefte aan fruit of iets gezonds. De vrouwtjes die op een tussenstation queso frito (gefrituurde kaas) verkochten, hielpen dan ook niet mee om me beter te voelen.
Maar vlak daarna kwam ik aan op Cusco en was ik de busreis al vergeten. Het was mooi weer en op la Plaza de Armas waren ze carnaval aan het vieren. Het is dan een gebruik om water en schuim over elkaar heen te gooien. En dat heb ik geweten ook. Het maakte me allemaal niet meer uit, omdat ik al bijna bij mijn hostel was, waar Saskia me aan het opwachten was. Het was raar om haar weer te zien, in een vreemd land en een vreemde stad. Maar ik was wel heel blij.

Ik zal ongeveer twee weken blijven in Peru en daarna doorgaan naar Brazilië. Hier wil ik nog naar Macchu Picchu gaan en naar Arequipa waar je in de buurt condors in het wild hebt.

To be continued..